Du lever utan ryggrad läser innantill, blad efter blad Snor av andra den musik du skapar därtill scenhora utan egna ord
förargar mig, tills jag blöder näsblod ser röda droppar mot frusen jord där jag går faller livlösa kroppar
Döden dansar bakom mig när jag går omkring men jag låtsas som ingenting Försökt släppa vanan men sen hör man nåt på tunnelbanan orden som får jorden att skälva och mig att hämnas
>>236159132 (OP) Jag känner mig som en levande katastrof I ständig väntan Ständig väntan på att explosivartat Expandera Från ett allt till en intighet De bevuxna vidder som omger mig Känns tomma och kala Stöpta ur berggrundens Omfattande kyla Så tomma och kalla i sitt evigt Expanderande tomrum Likt hålet jag bär inom mig I ständig väntan på att slutligen implodera
>>236159132 (OP) Ладно, уже который тред шведов мусолим. Давай нашу, грузинскуюрусскую! Я не из тех, кто верит в судьбу. Я из тех кто ищет мимолётных радостей Я обычный никто, я везде опоздал. Я не из тех, кто доживает до старости. Я не ищу объяснения своим снам, От них у меня приступ усталости Меня часто посещал страх смерти, Я не из тех, кто доживает до старости. Липкая серость будней, Я в ужасе от мыслей своих гадкости. Ничего я жду, я везде опоздал, Я не из тех, кто доживает до старости. Есть одна хорошая песня у соловушки — Песня панихидная по моей головушке. Цвела — забубенная, росла — ножевая, А теперь вдруг свесилась, словно неживая. Думы мои, думы! Боль в висках и темени. Промотал я молодость без поры, без времени. Как случилось-сталось, сам не понимаю. Ночью жесткую подушку к сердцу прижимаю. Лейся, песня звонкая, вылей трель унылую. В темноте мне кажется — обнимаю милую. Пейте, пойте в юности, бейте в жизнь без промаха — Все равно любимая отцветет черемухой. Я отцвел, не знаю где. В пьянстве, что ли? В славе ли? В молодости нравился, а теперь оставили. Потому хорошая песня у соловушки, Песня панихидная по моей головушке. Ты никто и ничто, Ты пропил всё.
>>236159132 (OP) > Du lever utan ryggrad > läser innantill, blad efter blad > Snor av andra den musik du skapar > därtill scenhora utan egna ord
> förargar mig, tills jag blöder näsblod > ser röda droppar mot frusen jord > där jag går faller livlösa kroppar
> Döden dansar bakom mig när jag går omkring > men jag låtsas som ingenting > Försökt släppa vanan > men sen hör man nåt på tunnelbanan > orden som får jorden att skälva > och mig att hämnas